Πώς ειναι να ζείς στο Μόλενμπεκ, τη «συνοικία των τρομοκρατών»
- By sascha mueller
Ο Σάσα Μούλερ εργάζεται στο ΝΑΤΟ και ζει στην περιβόητη συνοικία του Μόλενμπεκ.
Οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης έχουν τονίσει το γεγονός ότι πολλά μέλη της τρομοκρατικής ομάδας που διέπραξε το μακελειό στο Παρίσι ειχαν καταγωγή από την συνοικία του Μόλενμπεκ. Η κάλυψη απο τα ΜΜΕ αυτής της συνοικίας, όπου η ανεργία των νέων φτάνει το 60% και όπου οι μετανάστες απο το Μαγκρέμπ του Μαρόκο είναι η πλειοψηφία, ήταν πάνω απο αρνητική, ίσως στα όρια της τρομολαγνείας.
Η ζωή στην Μολενμπεκ αλλάξε μετά τις επιθέσεις του Παρισιού και ακόμα περισσότερο μετά τα ακόλουθα περιστατικά στις Βρυξέλλες, τον Μάρτιο του 2016. Η πόλη ήταν υπο αυστηρή παρακολούθηση των αρχών για αρκετές ημέρες. Οι έφοδοι της αστυνομίας πραγματοποιούνταν σε τακτική βάση. Ο στρατός περιπολεί τους δρόμους από τότε.
Πώς συνέβει αυτο;
Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα μας να λάβουν μέρος σε αυτή τη σφαγή; Και μετα να επιστρέψουν κιόλας και να κρυφτούν για αρκετούς μήνες;
Όντας ομογενής που εργάζεται για το ΝΑΤΟ και που ζει εδώ, αυτα τα ερωτήματα μου τα θέτουν συχνά. Ωστόσο μία δημοσιογράφος απο το Βέλγιο που γνώρισα πρόσφατα μπορεί να έχει κάποιες απαντήσεις.
Η Hind Fraihi (Χίντ Φραϊχι) είναι ανεξάρτητη δημοσιογράφος που εδώ και καιρό αναζητά τα αίτια του ριζοσπαστικού ισλαμισμού.
Η Fraihi σε μυστική αποστολή στο Μόλενμπεκ το 2005, ως φοιτήτρια κοινωνιολογίας, προσπάθησε να βρει λόγους για την ανάπτυξη μιας παράλληλης κοινωνίας στην καρδιά της Ευρώπης. Βρήκε πολλά ανησυχητικά σημάδια, ακόμη και τότε, σημάδια που αγνοήθηκαν από τις βελγικές αρχές.
Θα μπορούσε εύκολα να αγοράσει εξτρεμιστικά έντυπα τα οποία προέτρεπαν τους ανθρώπους να πάρουν τα όπλα για την καταπολέμηση των άπιστων. Συνάντησε τους νέους άνδρες που δελεάζονται από τη ζωή της μικροεγκληματικότητας σε μια ζωή τζιχάντ από τοπικούς ιμάμηδες. Και πήρε συνεντεύξεις από έναν σεΐχη που προσλάμβανε για ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης στις γραφικές Αρδέννες στο νότιο Βέλγιο - με την πρόθεση να στείλει αυτούς τους ανθρώπους να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν και την Τσετσενία.
Σύμφωνα με την έρευνα της Fraihi, τα εξτρεμιστικά δίκτυα είχαν ήδη αρχίσει να αναπτύσσονται στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και οι αρχές έκαναν πολύ λίγα για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη.
Αλλά γιατί είναι τόσο εύκολο να βρεθούν εθελοντές που θα ήταν πρόθυμοι να δώσουν τη ζωή τους στο όνομα της θρησκείας; Η ΦραΪχι βρήκε την ομάδα και τους πιθανούς λόγους. Μπορεί να είναι δύσκολο για μερικούς ανθρώπους, ειδικά για τους νέους άνδρες, χωρίς προοπτικές, να βρουν μια επιτυχημένη πορεία σε μια σύγχρονη δυτική κοινωνία γεμάτη ατομικισμό. “Αναζητούν κατι με το οποίο να μπορούν να συνδεθούν γιατί υπάρχει έλλειψη σύνδεσης”, λέει η Fraihi. Έγραψε για την εμπειρία της σε ένα βιβλίο με τίτλο “Σε μυστική αποστολή στο Μικρό Μαρόκο".
Η ζωή στην περιοχή του Molenbeek μετά τις επιθέσεις
Και πώς είναι η ζωή στην Μόλενμπεκ σήμερα μετά το σοκ των επιθέσεων, την αρνητική δημοσιότητα και την πίεση στις εθνικές αρχές να δράσουν;
Η ενέργεια σε αυτη την περιοχή έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει. Στο παρελθόν, η Μόλενμπεκ ήταν το αντίθετο απο τις υπόλοιπες Βρυξέλλες. Ενώ στην πόλη, υπήρχαν ατελείωτες νέες θέσεις εργασίας, στην περιοχή του Μόλενμπεκ πολλά καταστήματα και μπαρ έκλεισαν. Ήταν δύσκολο να βρεί κανείς χώρους με αλκοόλ, οι νέοι άνδρες περιπλανιούνταν στο δρόμο προσπαθώντας να μετατρέψουν τους ανθρώπους στο Ισλάμ, και υπήρχε μια πίεση να υιοθετήσουν μια πιο συντηρητική κουλτούρα.
Ενας σταδιακός εξευγενισμός εχει ξεκινήσει να εδραιώνεται τελευταία. Παλιές αποθήκες έχουν μετατραπεί σε διαμερίσματα αστικού στιλ, άνοιξαν καφετέριες συνεργατικές και τα μουσεία προσφέρουν μια μεγάλη επιλογή απο έργα τέχνης.
Ακόμα και ο τουρισμός αυξάνεται, καθώς η Μολενμπεκ μετατράπηκε σε ένα είδος τουριστικού προορισμού (ίσως για τους λάθος λόγους προς το παρόν).
Έτσι, σε γενικές γραμμές, αυτό το μέρος έχει γίνει πολύ πιο ενδιαφέρον και ακόμη και τρέντι θα μπορούσε να πει κανείς.
Υπάρχει ακόμα περιθώριο για βελτίωση; Ναί!
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι κάποιες απο τις μορφές εξτρεμισμού που ανθούσαν, στην Μόλενμπεκ ευημερούσαν, επειδή αυτή η γειτονιά ήταν σχεδόν ανύπαρκτη για τις αρχές, η περιοχή και τα προβλήματά της ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Δε υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον για να υπάρξει μια οποιαδήποτε επανάληψη των όσων συνέβησαν ποια. Τώρα, πολλοί άνθρωποι ξέρουν για την Μόλενμπεκ και για τους κινδύνους παραμέλησης της περιοχής και των προβλημάτων της.
Μου αρέσει να ζω εδώ. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα και το μείγμα των πολιτισμών και των ανθρώπων. Η γειτονιά δεν κυριαρχείται πλέον από μια μόνο ομάδα- και ήδη μοιάζει περισσότερο σαν τις υπόλοιπες Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης.
*Ο Σάσα Μούλερ (Sascha Mueller) εργάζεται για την Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Διπλωματίας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, Βέλγιο
Οι απόψεις που εκφράζονται είναι αυτές του συγγραφέα και μόνο
