Γιατι μια συμμαχία Ρωσίας – Δύσης θα ήταν «καταστροφική»
- By defencematters
Η Ρωσία δεν ειναι και ο καλύτερος φίλος της Δύσης.
Οι επιθέσεις που έγιναn στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου και άλλαξαν τα δεδομένα στην μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους εχουν επισκιαστεί απο την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους απο την Τουρκία, ωστόσο ενα άρθρο απο τον Μπάρτοζ Μαρσινόβσκι στο DefenceMatters.orgμας υπενθυμίζει οτι η Ρωσία δεν ειναι και ο καλύτερος φίλος της Δύσης.
Μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να λαμβάνουν στα σοβαρά την ασφάλεια τους. Για ορισμένες χώρες, ήταν ένα εγερτήριο κάλεσμα που ήταν ίσως πιο δυνατό από ό, τι ακόμη και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Λίγο μετά τις επιθέσεις ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεσμέυθηκε να «καταστρέψει» το Ισλαμικό Κράτος. Για τη Γαλλία, η σωστή ανταπόκριση στις επιθέσεις είναι ένας λόγος ύπαρξης. Για τον Ολάντ, είναι μια ευκαιρία να ανακτήσει την υποστήριξη που έχασε και να προστατεύσει την Γαλλία εναντίον άλλης μιας απειλής - την απειλή του Εθνικού Μετώπου, ενος ακροδεξιού πολιτικού κινήματος με σαφές συνδέσεις με το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία.
Η Γαλλία θα εντείνει τη στρατιωτική εκστρατεία της εναντίον του ISIS και θα καλέσει την ΕΕ να αυξήσει την διασυνοριακή ασφάλεια. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον εχει ανακοινώσει οτι η Βρετανία θα προσλάβει περισσότερους κατασκόπους “για να πατάξει αυτους που προσπαθούν να καταστρέψουν τις αξίες μας.”
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δεν εχει το ίδιο υψηλό ποσοστό υποστήριξης ως αποτέλεσμα της πολιτικής της απέναντι στους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή ακόμη και στο ίδιο της το κόμμα. Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, μέχρι πρόσφατα μόνο επιφυλάξεις που εκφράστηκαν από ορισμένους ηγέτες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης φαίνεται να κερδίζουν περισσότερη προσοχή στην ενσωμάτωση των πολιτικών της ΕΕ. Είτε έχει, είτε δεν έχει σχέση με την τρομοκρατία, οι επιθέσεις στο Παρίσι αναμφισβήτητα θα επηρεάσουν και την πολιτική για τους πρόσφυγες στην ΕΕ.
Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η Ρωσία που επιδιώκει την "διέρε και βασίλευε" πολιτική της στην ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το ISIS, που παίζει και αυτο τo παιχνίδι του κατά της Δύσης. Είναι πολύ δύσκολο να μην παρατηρήσει κανείς ότι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι τόσο της Ρωσίας όσο και του ISIS στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά παρόμοιοι. Για τη Ρωσία, οι επιθέσεις του ISIS στο Παρίσι ηταν σαν ενα Χριστουγεννιάτικο δώρο που έφτασε νωρίς, ως επί το πλείστον για τους ακόλουθους λόγους:
- Μπορεί να ενισχύσουν την υποστήριξη για ακροδεξιά κόμματα κατά των μεταναστών - που τυχαίνει ταυτόχρονα να είναι και έντονα ρωσόφιλα - σε ολόκληρη την ΕΕ.
- Μπορεί να βοηθήσουν - στην περίπτωση του Ολάντ - τον Νικολά Σαρκοζί ή την Marine Le Pen (και τα δύο σενάρια θα ητανπιο άνετα για τη Ρωσία) για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας.
- Μπορούν να διαιρέσουν την Ευρώπη περαιτέρω στο ζήτημα των προσφύγων και να αποξενώσουν τα κράτη μέλη της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης
- Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις επιθέσεις για να κατηγορήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ για μια καταστροφική πολιτική στη Μέση Ανατολή,
- Μπορούν να ενισχύσουν τη θέση του Πούτιν στις διαπραγματεύσεις με τη Δύση σχετικά με τις κυρώσεις και να βοηθήσουν να τον παρουσιάσουν ως ένα αναπόσπαστο μέρος του αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους
- Η ίδια η επίθεση αποσταθεροποιεί τη Γαλλία, ένα από τα πιο σημαντικά κράτη μέλη της ΕΕ και παγκόσμιο παίκτη.
Μερικά από τα προαναφερθέντα μέτρα έχουν ήδη συμβεί. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ενα παραδειγμα απο την Πολώνία για το πώς τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με τη ρωσική προπαγάνδα. Περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι στο Facebook δηλώσαν τη συμμετοχή τους σε ένα συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας στις 18 Νοεμβρίου στην Κρακοβία.
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους ανθρώπους που δήλωσαν συμμετοχή σε μια τέτοια εκδήλωση - είναι άλλωστε φυσικό να διαμαρτυρηθούν εναντίον τέτοιων πράξεων τρομοκρατίας. Ωστόσο, η περιγραφή της εκδήλωσης κάνει τους πραγματικούς στόχους της να είναι σαφές: Βάζει τους πρόσφυγες επί ίσοις όροις με τους τρομοκράτες και κατηγορεί ανοιχτά το ΝΑΤΟ και την «εγκληματική πολιτική» για τη φετινή εισροή μεταναστών προς την Ευρώπη. Για να το θέσω απλά: τρομοκράτες= πρόσφυγες = ΝΑΤΟ.
Φυσικά, είναι μια εντελώς ψευδή αντίληψη, το ΝΑΤΟ ή, γενικότερα, η Δύση δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τις επιθέσεις στο Παρίσι, δεδομένου ότι δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ο Pavel Svyatenkov, ένας Ρώσος πολιτικός επιστήμονας, σχολίασε πρόσφατα στην Izvestia σχετικά με τις επιθέσεις κατά τον ακόλουθο τρόπο: “Η Γαλλία πληρώνει για την ενεργή συμμετοχή της στην αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής, καθώς επίσης και για την υπερβολικά φιλόξενη πολιτική της για τη μετανάστευση." Παρόμοια επιχειρηματολογία κέρδιζε επίσης έδαφος στις πρώτες μέρες του πολέμου στην Ουκρανία. Αρκεί να θυμηθούμε το άρθρο του John J. Mearsheimer στο Foreign Affairs με τίτλο “Γιατί η κρίση στην Ουκρανία Κρίση είναι λάθος της Δύσης."
Η πολιτική της Δύσης στη Μέση Ανατολή δεν ήταν τέλεια, φυσικά. Αλλά το να ερμηνεύσουμε τη θανατηφόρα επίθεση στο Παρίσι ως σφάλμα της Γαλλίας είναι μια επικίνδυνη χειραγώγηση. Δεν φτάιει η Δύση, αυτο ειναι ξεκάθαρο. Είναι απλά ένα μέρος της πολιτικής του ISIS που στοχεύει στην αποσταθεροποίηση των δυτικών δημοκρατιών και των πολιτικών δομών τους. Ο στόχος αυτός είναι, επίσης, σε κάποιο βαθμό, από κοινού με τη Ρωσία του Πούτιν - και αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, θα είναι πιο δύσκολο να χειριστεί κανείς την προσφυγική κρίση στην ΕΕ. Ούτε μια προσέγγιση με ενα «καλωσόρισμα στους πρόσφυγες» ούτε ενα «όχι σε μετανάστες», θα μπορούσε να είναι επιτυχής. Περιφράξεις, στους συνοριακούς ελέγχους, οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες και μια πιο έντονη στρατιωτική εμπλοκή κατά την ISIS μπορεί σύντομα να γίνει μέρος της επίσημης πολιτικής της ΕΕ ως αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση απειλών.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι εύκολο να γίνουν λάθη. Ένα από αυτα θα ήταν να αποκαταστήσουμε τις φιλικές μας σχέσεις με τη Ρωσία και να σχηματίσουμε μια συμμαχία κατά της τρομοκρατίας μαζί. Αυτο θα ήταν παράλογο, καθώς όπως μας έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία το χάσμα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας όσο αφορά τους στρατηγικούς στόχους και τα συμφέροντα ειναι τεράστιο. Επιπλέον, η Ρωσία δεν έχει τους ίδιους εχθρούς στη Συρία όπως η Δύση ούτε έχει τους ίδιους φίλους. Ο Ολάντ και οι άλλοι ηγέτες οι οποίοι θεωρούν μια τέτοια συμμαχία ως μια καλή πολιτική λύση πρέπει να το έχουν αυτο κατά νου.
*Ο Μπάρτοζ Μαρσινόβσκι ειναι Αρχισυντάκτης του περιοδικού New Eastern Europe
